P van Padre Teresa

Padre Teresa was een cumbia-muzikant die gestorven is in 1996 of 1997 tijdens een onopgehelderd auto-ongeval. Hij was iemand die zich behoorlijk ergerde aan de Oostenrijkers die de veren van Montezuma naar Wenen hadden meegenomen. Als reactie daarop baseerde hij zijn cumbias op walsen van Strauss. Zoals in het voorbeeld Radiotsky Marcha. Het was dus niet meer of minder dan het teruggooien van de bal, zoals de Egyptenaren ook de obelisk terug willen van de Parijzenaars.

Met deze inleiding begon op 22 december 2003 een uitzending van het VPRO-programma De Wandelende Tak met Dick Verdult over de Latijns-Amerikaanse cumbia. In oktober 2003 werd in Buenos Aires Festicumex georganiseerd, een meeting van talrijke cumbia-groepen waaraan ook Dick Verdult deelnam met zijn cumbias lunáticas. De viering van Padre Teresa viel samen met de zaligverklaring van Madre Teresa, om maximale aandacht van de pers te krijgen. Het hele opzet van Festicumex was erop gericht de experimentele cumbia nog experimenteler te maken. Het ging er om alle bestaande beperkingen in het muziekgenre overboord te gooien zodat iedereen kan meedoen, van ervaren muzikanten tot kwajongens.

Luister hier naar De Wandelende Tak van 22 december 2003 over Festicumex, met meer voorbeelden in de stijl van Padre Teresa zoals Danubio Negro (Zwarte Donau).

 

In 2011 zorgde het van Abbemuseum in Eindhoven voor een retrospectieve tentoonstelling van het werk van Dick Verdult. Met als titel En op zondag vieren we Vrijdag liet hij een overzicht zien van zijn multimediakunst die zich uitstrekt over muziek en geluid tot beeld en taal. Onder de naam Dick El Demasiado (Dick Teveel) of met zijn IBW (Instituut voor Betaalbare Waanzin) wist deze globetrotter altijd zijn visie op onze averechts draaiende wereld uit te drukken door verwarring te verheffen tot normaliteit.

Betekenis geven is in de ogen van Verdult hetzelfde als “voorbij gaan aan dat wat ook klopt”. Zijn kijk op de werkelijkheid, eclectisch en doorspekt met een specifieke humor, nodigt uit tot een nieuw begrip van onze globale identiteit. Het vormt een speelse en scherpe aanvulling op het hedendaagse maatschappelijke debat. Zijn werk is eerder documentair dan fictief; het is een manier om herkenbare clichés “los te schudden” en refereert altijd aan een kenbare realiteit. “Alles wat iedereen kan, is van Dick Verdult”, zei ooit een van zijn vrienden. Of, zoals Verdult zelf stelt: “Niets is wat je niet herkent”.

Dick Verdult was vaker te gast in het radioprogramma De Wandelende Tak. Op 14 februari 1994 zorgde hij voor een bijdrage met exclusieve opnamen uit het Braziliaanse regenwoud, met als titel De Treurende Papegaai.

Klik hier voor P van Treurende Papegaai.

Twee andere bijdragen van Dick Verdult zijn te raadplegen in M van Misverstand over exotische muziek als burengerucht en C van Calanda, over de eeuwenoude trommeltraditie tijdens de Semana Santa in het Spaanse Aragòn.