C van Chelsea

In het Chelsea Hotel kon je een kamer huren en daar de rest van je leven blijven. De schilder Alphaeus Cole was een van de permanente bewoners van dit legendarische hotel in New York die toezegging had gekregen om er tot aan zijn dood te mogen blijven wonen. Legendarisch zijn de huurovereenkomsten die Stanley Bard, de toenmalige eigenaar van het hotel, daarbij hanteerde. Betalen kon met een zelf vervaardigd kunstwerk en toen het hotel in 2011 de deuren sloot was het dan ook een echt museum geworden. Nu het hotel na de sluiting al twee keer van eigenaar is veranderd, en er plannen zijn om er opnieuw een meer sterrenhotel van te maken, blijven de achtergebleven permanente bewoners zich beroepen op hun recht om er te blijven wonen. Deze rent control, of huurbescherming, zorgt al langer voor een juridisch steekspel. Mogelijk moet men wachten tot alle bewoners zijn overleden, maar dat kan lang duren, want Alphaeus Cole werd 112 jaar toen hij in 1988 in het Chelsea Hotel overleed waar hij 35 jaar lang had gewoond. Korter kon ook, want bewoners zoals Dylan Thomas en Janis Joplin, kwamen er vroegtijdig aan hun einde door overmatig drank- of drugsgebruik.

C van Canfranc

Midden in de Pyreneeën bevindt zich het gigantische Estación International de Canfranc, een megalomaan project dat werd gestart in 1853 en pas in 1928 voltooid om dwars door de Pyreneeën Frankrijk met Spanje via een spoorweg te verbinden. Het huzarenstukje was de bouw van een 8 km lange tunnel door de bergpas van Somport op 1600 meter hoogte. Daarnaast zijn er nog eens 30 andere tunnels aan beide kanten van de grens en steile hellingen waaronder een uitschieter van 43 procent. Geen wonder dat in 1970 een Franse locomotief door zijn remmen schoot en in een rivier stortte. Waarmee de verbinding Pau-Zaragoza door de Franse spoorwegen definitief werd opgedoekt.